mensa
Entradas similares: Mensa
Latín[editar]
mēnsa | |
clásico (AFI) | [ˈmẽː.sa] ⓘ [ˈmɛn.sa] |
rima | en.sa |
Etimología[editar]
Del protoitálico *menssa- ("medida"), probablemente el femenino de mēnsus ("medido") participio perfecto de mētior ("medir").1
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | mēnsa | mēnsae |
Vocativo | mēnsa | mēnsae |
Acusativo | mēnsam | mēnsās |
Genitivo | mēnsae | mēnsārum |
Dativo | mēnsae | mēnsīs |
Ablativo | mēnsā | mēnsīs |
- 3
- Mesa para los sacrificios, altar.
Locuciones[editar]
|
Información adicional[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 372-73. ISBN 978-90-04-16797-1